بررسی ارتباط ماکروزومی با عوارض مادر ی – نوزادی

سابقه و هدف : در صورت بروز ماکروزومی (نوزاد بزرگ جثه ) میزان عوارض مادری – نوازادی بالا می رود. هدف این تحقیق ارزیابی این عوارض و ارتباط آن با ماکروزومی جنینی می باشد که در سال 1376 در بیمارستان امام خمینی(ره) ساری انجام پذیرفت. مواد و روش ها : در این تحقیق cohort ، 5440 پرونده زایمانی (4400 مورد زایمان طبیعی و 1040 مورد سزارین) مورد بررسی قرار گرفت. گروه مورد شامل زایمانهای با نوزاد ترم به وزن 4000 گرم و بالاتر و گروه شاهد شامل زایمانهای با نوزاد ترم به وزن 3999-2500 گرم بوده اند. فاکتورهای سن ، پاریتی و وضع حمل بین دو گروه همسان گردید. همچنین موارد سزارین تکراری در دو گروه کنار گذاشته شد. نتایج : نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که میزان کلی سزارین 5/15 درصد در گروه مورد ، در مقابل 5/11درصد در گروه شاهد است(037/0 p<) و مهمترین علل سزارین در گروه ماکروزومی زجر جنین و عدم پیشرفت بوده است. خروج سخت شانه ها (دیستوشی شانه) و دفع مکونیوم تنها عوارض مربوط به نوزادان ماکروزومی می باشد که در مقایسه با گروه شاهد اختلاف آماری معنی داری را نشان می دهد (002/0 p<). خونریزی پس از زایمان و کاربرد بیشتر اکسی توسین جهت تسریع زایمان نیز در گروه مورد اختلاف آماری معنی داری با گروه شاهد نشان می دهد (001/0p<). استنتاج : بررسی نتایـج حاصل نشان می دهد که علیرغـم بالابــودن میـزان زایمـان واژینـال در گـروه مادرانـی که نوزادان با جثه بزرگ داشتند، بجز دیستوشی شانه ، دفع ماکروزومی و خونریزی پس از زایمان ، سایر عوارض مادری– نوزادی، افزایش معنی داری را نشان نمی دهد. با این حال مطالعات بیشتر پیرامون تولد این دسته از نوزادان توصیه می شود.